Zanim rozpocznie się budowę ogrodzenia warto zapoznać się z dokumentami, które podpowiadają, jak prawidłowo wykonać wszystkie czynności, co jest ważne a czego unikać. Takimi dokumentami są m.in. Instrukcja budowy ogrodzenia oraz Ogólne Warunki Sprzedaży, które dostępne są na stronie internetowej www.joniec.pl. W dokumentach tych pojawiają się pojęcia związane z betonem, które warto wyjaśnić. Przedstawiamy krótki słowniczek.

BETON – materiał powstały ze zmieszania cementu, wypełniacza (kruszywa grubego i/lub drobnego), wody oraz ewentualnych domieszek i dodatków nadających pożądane cechy. Kruszywa mogą być naturalne: grube (żwir), drobne (piasek o frakcjach do 2 mm) lub sztuczne (np. keramzyt). Dodatki i domieszki poprawiają właściwości betonu, np. zwiększają urabialność, opóźniają proces wiązania, zwiększają mrozoodporność, wodoszczelność itd. Do przygotowania betonu nie wolno używać wody morskiej (zasolonej), mineralnej, zanieczyszczonej (np. ściekowej, rzecznej). Bez wykonywania badań można stosować wodę wodociągową. Receptura betonu to skład mieszanki ustalonej na podstawie analiz laboratoryjnych i obliczeń. Precyzyjna receptura pozwala otrzymać beton o oczekiwanej wytrzymałości, odporności na działanie czynników zewnętrznych (np. o odpowiedniej ścieralności, wodoszczelności, kwasoodporności, żaroodporności, izolacyjności cieplnej).

MIESZANKA BETONOWA – całkowicie wymieszane składniki betonu, które są jeszcze w stanie umożliwiającym zagęszczenie wybraną metodą.  Zagęszczanie mieszanki betonowej wykonuje się w celu wypełnienia danej formy lub bloczka z jednoczesnym wyeliminowaniem pustek w betonie. Może odbywać się ono na dwa sposoby. Może być to:

• Zagęszczanie ręczne – jest dość rzadko stosowane. Zagęszczenie ręczne przeprowadza się w przypadku mieszanek o konsystencji ciekłej. Zagęszczanie tego typu polega na sztychowaniu mieszanki, np. prętem stalowym.
• Zagęszczanie mechaniczne– to najbardziej powszechna forma zagęszczania mieszanek betonowych. Zagęszczanie mechaniczne polega na wibrowaniu ułożonej mieszanki betonu. Do tego celu najczęściej stosuje się wibratory wgłębne oraz wibratory powierzchniowe i przyczepne.

Efektywność wibrowania zależy przede wszystkim od składu mieszanki betonowej, częstotliwości i amplitudy drgań oraz czasu wibrowania. Ważne jest, aby parametry wibrowania były tak dobrane, aby zachowana została jednorodność mieszanki. Niewłaściwie dobrana częstotliwość drgań i czas wibrowania mieszanki betonowej, mogą być powodem oddzielenia się składników mieszanki (grube frakcje kruszywa opadają na dno formy, a zaprawa gromadzi się w górnej warstwie) oraz wprowadzenia zbyt dużej ilości powietrza do mieszanki.

BETON ZWYKŁY – beton o gęstości w stanie suchym większej niż 2000 kg/m3, ale nie przekraczającej 2600 kg/m3:

• o gęstości od 2200 do 2600 kg/m³, wykonywany z zastosowaniem kruszyw naturalnych i łamanych (piasek + żwir lub piasek + np. kamień bazaltowy) stosowany do wykonywania elementów konstrukcyjnych betonowych i żelbetowych,
• o gęstości od 2000 do 2200 kg/m³, wykonywany z zastosowaniem kruszyw porowatych (np. keramzyt) do wykonywania elementów o podwyższonej izolacyjności cieplnej np.ścian osłonowych, pustaków ściennych i stropowych

KLASA EKSPOZYCJI BETONU – beton wykorzystywany w budownictwie należy dobierać w zależności od przeznaczenia, z uwzględnieniem czynników przyrodniczych towarzyszących eksploatacji. Aby zaprojektować trwałą konstrukcję, już w początkowym etapie procesu projektowania należy przewidzieć warunki środowiskowe, w jakich dany element będzie pracował i na jakie czynniki agresywne będzie narażony. Mając to na uwadze, w ramach Polskich Norm (w szczególności PN-EN 206-1:2003) zdefiniowano klasy ekspozycji betonu. Wybór klas ekspozycji zależy od warunków występujących w miejscu użycia betonu. Zgodnie z polską normą PN-EN 206-1:2003 beton używany do zabudowy bloczków ogrodzeniowych firmy JONIEC powinien odpowiadać minimum klasie betonu XF1.